Bogusław Rogalski

---

Życiorys

W 1997 roku Bogusław Rogalski uzyskał tytuł magistra ze specjalizacją w historii, po ukończeniu studiów na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie. Z kolei w 2009 roku obronił rozprawę doktorską w obszarze nauk humanistycznych, koncentrując się na polskim uczestnictwie w Parlamencie Europejskim w latach 2004–2006. Jego praca została opracowana na Wydziale Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.

W latach 1993–1997 pełnił funkcję członka zarządu okręgu olsztyńskiego Stronnictwa Narodowego oraz brał czynny udział w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów przy WSP w Olsztynie. W 2002 roku ubiegał się o urząd prezydenta Olsztyna z ramienia Ligi Polskich Rodzin, a na liście kandydatów zajął 4. miejsce zdobywając blisko 9% głosów. W tych samych wyborach uzyskał mandat radnego sejmiku warmińsko-mazurskiego II kadencji, zasiadając w nim do 2004 roku.

W następnych wyborach w 2004 roku, Rogalski zdobył 32 087 głosów, co pozwoliło mu na objęcie mandatu w Parlamencie Europejskim jako przedstawiciel Ligi Polskich Rodzin w okręgu obejmującym województwa podlaskie i warmińsko-mazurskie. Na forum europejskim współpracował w Komisji Spraw Zagranicznych oraz w delegacji zajmującej się współpracą Unii Europejskiej z krajami Andyjskiego Wspólnego Rynku, a także brał udział w pracach komisji dotyczącej rzekomego wykorzystania krajów europejskich przez CIA do transportu i przetrzymywania więźniów.

Rogalski był także związany z Młodzieżą Wszechpolską oraz LPR, w której od 2002 roku pełnił rolę przewodniczącego władz wojewódzkich, a od 2004 roku sprawował także funkcję rzecznika prasowego. W sierpniu 2005 roku postanowił opuścić to ugrupowanie. Następnie, razem z Bogdanem Pękiem i Zygmuntem Wrzodakiem, w 2006 roku zainicjował tworzenie partii o nazwie Forum Polskie, z której ostatecznie w 2006 roku wykreślono ją z ewidencji. W 2008 roku współtworzył ugrupowanie Naprzód Polsko, w którym również pełnił rolę rzecznika prasowego aż do jego wyrejestrowania w 2010 roku.

W Parlamencie Europejskim najpierw był członkiem frakcji Niepodległość i Demokracja, a później dołączył do Unii na rzecz Europy Narodów. W 2009 roku, kandydował w przedterminowych wyborach na prezydenta Olsztyna, ale zdobył zaledwie blisko 4% głosów, co nie pozwoliło mu na objęcie funkcji. Rok później nie ubiegał się o reelekcję w PE, zapowiadając tym samym wycofanie się z aktywności publicznej.

W 2010 roku poparł kandydaturę Marka Jurka na prezydenta i stał się członkiem jego komitetu poparcia. W międzyczasie pełnił rolę doradcy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów ds. międzynarodowych w PE oraz rozpoczął współpracę jako stały felietonista litewskiego portalu L24.lt. W lipcu 2015 roku założył partię Zjednoczenie Chrześcijańskich Rodzin, w której objął stanowisko prezesa oraz był jednym z liderów Ruchu „Europa Christi”, powołanego z inicjatywy księdza Ireneusza Skubisia.

W 2019 roku, na skutek porozumienia, Zjednoczenie Chrześcijańskich Rodzin znalazło się na 1. miejscu listy Ruchu Prawdziwa Europa w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu małopolsko-świętokrzyskim, jednakże lista ta została wyrejestrowana przed głosowaniem. W sierpniu 2019 roku jego partia podpisała umowę z Konfederacją Wolność i Niepodległość, na mocy której działacze ZChR startowali z list tej partii w wyborach parlamentarnych, nie stając się formalnie jej członkami. W 2023 roku wystartował do Senatu w okręgu nr 46 z ramienia własnego ugrupowania.

---

Oceń: Bogusław Rogalski

---