Grzegorz Dzierzgowski

Polityka i administracja

Grzegorz Dzierzgowski, znany również pod pseudonimami Grisza oraz Gruby, był prominentną postacią w historii Polski XX wieku. Urodził się 12 sierpnia 1909 roku w Makowie Mazowieckim. Jego życie zakończyło się 12 lutego 1964 roku w Warszawie.

Dzierzgowski był zaangażowany w działalność komunistyczną oraz wziął udział w wojnie domowej w Hiszpanii, gdzie walczył po stronie republikanów. Jego kariera wojskowa wzbogaciła się o stopień majora, a także pełnił rolę oficera politycznego w Ludowym Wojsku Polskim (LWP). W swojej drodze zawodowej pełnił również funkcję kierownika Wydziału Wojskowego Związku Patriotów Polskich (ZPP).

Jako dyplomata, Dzierzgowski angażował się w wiele znaczących inicjatyw politycznych, które miały wpływ na kształtowanie się powojennej rzeczywistości w Polsce. Jego życie i osiągnięcia pozostają ważnym elementem polskiej historii i polityki.

Życiorys

Grzegorz Dzierzgowski, jako syn Stanisława (właściwie Abrahama Mendla), wcześnie zaangażował się w działalność lewicową. W trakcie nauki w łomżyńskim gimnazjum był aktywnym członkiem lewicowych grup szkolnych. W latach 1928-1929 działał w Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK)/KZMP oraz MOPR. W 1929 roku przeszedł krótki areszt za rozwieszanie komunistycznych plakatów. Po zakończeniu szkoły średniej, w 1930 roku, wyruszył do Belgii, gdzie podjął studia medyczne w Liège.

Od 1931 roku zaangażował się w działalność Patronatów nad więźniami politycznymi, a między 1935 a 1937 rokiem był członkiem kierownictwa tych organizacji w Liège. Ponadto był aktywistą w Towarzystwie Przyjaźni Belgijsko-Birobidżańskiej. W 1934 roku rozpoczął pracę jako elektrotechnik oraz wstąpił do Komunistycznej Partii Belgii, gdzie z powodzeniem kierował pracą partyjną wśród obcokrajowców mieszkających w Liège. Jego działalność była jednak niebezpieczna – dwukrotnie deportowano go z Belgii za aktywności komunistyczne.

W listopadzie 1937 roku Dzierzgowski udał się do Hiszpanii, gdzie dołączył do Partii Komunistycznej Hiszpanii (PCE) oraz Batalionu im. Mickiewicza. Brał udział w walkach na Froncie Aragońskim, w rejonie Leridy, nad Ebro oraz w Katalonii. W lecie 1938 roku awansował na stanowisko komisarza politycznego 1. kompanii batalionu, a wkrótce potem uzyskał rangę kapitana.

W lutym 1939 roku Dzierzgowski został internowany we Francji, a w marcu 1941 roku przeniesiony do Afryki Północnej. W 1943 roku wyruszył do ZSRR, gdzie współorganizował 1. Dywizję Piechoty im. T. Kościuszki. Jesienią tego samego roku pełnił funkcję oficera politycznego w II polskim szpitalu wojskowym w Riazaniu oraz szpitalu wojskowym w Moskwie. Wkrótce potem objął kierownictwo Wydziału Wojskowego ZPP, będąc również przedstawicielem Wojska Polskiego wobec radzieckich władz wojskowych. Awansował do stopnia majora i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Dzierzgowski przeszedł szlak bojowy od Lenino aż po Berlin.

W latach 1946–1947 pełnił obowiązki szefa Polskiej Misji Repatriacyjnej w Moskwie. Po powrocie do Polski w grudniu 1947 roku, objął stanowisko dyrektora Biura Sekretariatu Międzynarodowej Federacji Więźniów Politycznych (FIAPP). Jego kariera zawodowa trwała dalej w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. W latach 1948–1952 Dzierzgowski był dyrektorem naczelnym Centrali Handlu Zagranicznego Przemysłu Motoryzacyjnego „Motoimport”, a następnie Centrali Handlu Zagranicznego „Dalspo”. W latach 1953–1954 był częścią polskiej delegacji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. Po powrocie do kraju ponownie został dyrektorem naczelnym Towarzystwa Handlu Międzynarodowego „Dal”. Jako attaché handlowy ambasady PRL w Hanoi pracował w latach 1957–1961, a następnie przez kilka lat kierował działem handlowym Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Impeko” do 1963 roku.

W ciągu swojego życia Grzegorz Dzierzgowski zdobył wiele odznaczeń, w tym Krzyż Komandorski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Walecznych.

Oceń: Grzegorz Dzierzgowski

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:12